CELE I ZADANIA POLSKIEJ LEWICY
(podstawowe założenia)
Lewica to siły polityczne i społeczne, które reprezentują dobro wspólne, interes społeczny. Dobro wspólne jest udziałem każdego, kto do wspólnoty należy, bo „w szczęściu wszystkiego są wszystkich cele”.
Lewica kieruje się wartościami, które ludzi łączą. Popiera to, co buduje wspólnotę obywateli i poczucie przynależności do wspólnoty ogólnoludzkiej.
Lewica wyraża poszanowanie godności i wolności człowieka. Ma na celu jego dobro, potrzeby, a w życiu społecznym pełnię praw człowieka i obywatela.
Cele i wartości, które konstytuują Lewicę, tradycyjnie są wyrażane jako „wolność, równość, braterstwo”. Wolność człowieka ma być ograniczona jedynie wolnością innych i poszanowaniem środowiska naturalnego.
Lewica dąży do uświadamiania społeczeństwu, że głównym źródłem zniewolenia ekonomicznego, braku możliwości korzystania z praw człowieka i obywatela, nienawiści między ludźmi - jest dominacja prywatnej własności kapitału. Prywatny kapitał, który nie jest wynikiem własnej pracy, zwykle jest źródłem niesprawiedliwości społecznej. Zjawisko ekonomiczne jakim jest rynek w gospodarce towarowej, jest wykorzystywane jako instrument do rozwoju warstwy posiadającej – kosztem reszty społeczeństwa.
Lewica dąży do uspołecznienia bogactw natury i bogactw wytworzonych przez ludzi na przestrzeni dziejów.
Ludzki egoizm, pycha, chęć dominacji nad innymi to przyczyny powstawania nierówności i niesprawiedliwych stosunków między ludźmi. Lewica walczy z egoizmem jednostek i grup interesów.
W XX wieku narody wybiły się na niepodległość i powstały państwa narodowe. Lewica dąży do braterstwa ludzi i braterstwa narodów. Lewica walczy z dominacją człowieka nad człowiekiem i walczy z dominacją jednych narodów nad innymi.
Ważnym dobrem wspólnym jest współczesne państwo. Państwo, w którym rządzi świadomy swych potrzeb i dążeń lud - czyli państwo demokratyczne. Państwo, które stanowi i stosuje prawo w interesie społecznym. Państwo – gwarant praw i obowiązków obywatela. Z kościołem oddzielonym od państwa.
Obowiązujący w państwie system społeczno-gospodarczy decyduje, czy rzeczywiście realizuje się ludowładztwo, czy też za fasadą papierowych zapisów władza i bogactwo należą do grupy czy warstwy uprzywilejowanej. Praca tworzy bogactwo. Dlatego podstawą systemu są stosunki własnościowe. W demokracji bogactwo tworzone przez lud powinno do ludu należeć i lud powinien nim dysponować. Do tego dąży demokratyczna Lewica.
W Polsce, jak i w wielu państwach, które deklarują, że są demokratyczne, system gospodarczy opiera się na własności prywatnej, a własność społeczna jest doktrynalnie niszczona. Lewica nie może tego akceptować. W państwie jest miejsce i potrzeba występowania wszystkich form własności. Wyjaśniał to nawet papież Jan XXIII, wskazując, że własność państwowa i społeczna są zgodne z katolickim prawem naturalnym.
Wolność jednostki - szczególnie w sferze politycznej, społecznej, artystycznej, światopoglądowej - jest celem lewicy. Dlatego trzeba stwarzać warunki, aby obywatele mogli korzystać z zapisanych w Konstytucji praw i wolności.
Inaczej wygląda sprawa z wolnością w sferze gospodarczej, a szczególnie z „wolnym rynkiem”. Rynek jest realnym zjawiskiem ekonomicznym, a nie modelem teoretycznym i jak wskazuje historia, a potwierdzają wydarzenia bieżące, rynek jest terenem gier i spekulacji, które powodują, że bogaci się bogacą, a biedni biednieją. Jest to sprzeczne z interesem społecznym. Lewica nie pozostawia gospodarki wyłącznie prywatnym posiadaczom kapitału i „wolnemu rynkowi”. Gospodarka i rynek muszą podlegać kontroli i interwencji państwa.
Celem lewicy jest zrealizowanie zapisów konstytucji, stanowiących, że „RP jest demokratycznym państwem prawnym urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej” i określającym „ekonomiczne, socjalne i kulturalne” prawa obywateli. Nie jest to możliwe dopóki gospodarką rządzi „niewidzialna ręka rynku”, którą kierują oligarchie kapitałowe.
Lewica buduje Polskę socjalną, w której wzrost dobrobytu będzie udziałem całego społeczeństwa. Rozwój gospodarczy zapewnia, że wszyscy zdolni do pracy mogą być zatrudnieni. Prawo do pracy i godziwej zapłaty jest prawem każdego obywatela. Państwo przez powszechne systemy opieki zdrowotnej, edukacji i zabezpieczenia emerytalnego zapewnia bezpieczeństwo socjalne wszystkim obywatelom.
Współczesny poziom rozwoju sił wytwórczych w Polsce umożliwia państwu realizację jego funkcji opiekuńczych. Państwo musi jednak rozwijać swoją gospodarkę i te instytucje i struktury gospodarcze, które są niezbędne do właściwego funkcjonowania życia społecznego i gospodarczego.
Lewica proponuje alternatywny model ustroju społeczno-ekonomicznego i wskazuje realne sposoby jego urzeczywistnienia.
Lewica powinna przewodzić buntowi społecznemu gdyby do niego musiało dojść.
ZADANIA POLSKIEJ LEWICY
I. Polska lewica walczy o Polskę demokratyczną i sprawiedliwą.
O Polskę, w której władzę sprawuje polskie społeczeństwo w interesie całego społeczeństwa.
O Polskę, w której naczelną zasadą jest dążenie do sprawiedliwych stosunków społecznych.
O Polskę, której bogactwa należą do społeczeństwa i służą podnoszeniu dobrobytu całego społeczeństwa.
O Polskę suwerenną ekonomicznie i politycznie.
II. Polska lewica reprezentuje interesy społeczeństwa, w odróżnieniu od prawicy, która reprezentuje interesy warstw uprzywilejowanych.
III. Polska lewica kieruje się nieprzemijającymi, wartościami moralnymi, które są dziedzictwem kultury ogólnoludzkiej, a uznaje je także chrześcijaństwo i inne wielkie religie świata.
IV. Polska lewica głosi prawdę w opisywaniu i wyjaśnianiu naszej rzeczywistości:
- prawdę o „rynku”
Rynek pojawił się wraz z gospodarką towarową. Istnieje we wszystkich cywilizacjach od tysięcy lat. Jest potrzebny. Jednak w operacjach rynkowych uczestniczą także partnerzy nieuczciwi: oszuści i spekulanci. Dlatego operacje rynkowe muszą podlegać określonym zasadom i społecznej kontroli. „Niewidzialna ręka rynku” to ręka spekulanta i gracza.
- prawdę o kapitalizmie i „gospodarce rynkowej”Kapitalizm to system społeczno-ekonomiczny, który umożliwia osobom fizycznym gromadzenie wielkiego bogactwa - w wyniku operacji rynkowych, a państwo gwarantuje im wszelkie prawa własności do tego bogactwa. Dysponenci wielkiego bogactwa skutecznie dbają o to aby władze państw służyły ich interesom i gwarantowały ich prawo własności. W krajach kapitalistycznych demokracja nie obejmuje sfery własności i gospodarki. Kapitalizm cechuje niesprawiedliwy podział bogactwa i bezrobocie. Jest w swej istocie cywilizacją nierówności. Odrzuca zasady demokracji i sprawiedliwości społecznej.
Współczesny kapitalizm finansowy jest w kryzysie systemowym. Spekulacje finansowe doprowadziły do bankructwa wielkich organizacji finansowych i gospodarczych. Ich zobowiązania przejęły państwa. Ale kryzys systemu trwa. Wiele wskazuje na to, że bez dalszej interwencji państw kryzys będzie się pogłębiał powodując nieobliczalne skutki społeczne i polityczne.
Kapitalizm jest określany jako „gospodarka rynkowa” lub jako „gospodarka wolnorynkowa”. Kapitaliści domagają się, aby rynek był „wolny” i funkcjonował bez interwencjonizmu państwowego. Uprzejmie przyjmują pomoc państw – liczoną, jak ostatnio, w setkach miliardów dolarów – i trudno im się dziwić. Dziwić może tylko bierność społeczeństw, które jeszcze akceptują kapitalistyczną rzeczywistość.
„Wolny rynek” i „święte prawo własności prywatnej” to fundamenty kapitalizmu. Te wolności przyznane jednostkom są źródłem zniewolenia i wyzysku większości społeczeństwa. - prawdę o transformacji ustrojowejRealizacja planu Balcerowicza zwana terapią szokową rozpoczęła w Polsce okres masowego i permanentnego bezrobocia, rosnących dysproporcji dochodowych i demontaż państwa opiekuńczego. Wprowadzono kapitalizm. Uwłaszczenie się działaczy różnych opcji politycznych i menadżerów na majątku społecznym utworzyło warstwę kapitalistów. Społeczeństwo zostało wywłaszczone z posiadanego bogactwa i odsunięte od zarządzania gospodarką. Produkcja mierzona w wielkościach fizycznych spadła i nie wróciła do wielkości osiąganych przed reformą. Jednym z mierzalnych rezultatów wprowadzenia kapitalizmu w Polsce to 2 miliony bezrobotnych, którzy wyemigrowali i 2 miliony bezrobotnych w kraju.
- prawdę i obiektywizm w opisywaniu historii Historię Polski XX w. można opisywać w różnych aspektach. Nie można jednak pomijać wydarzeń kluczowych dla losów narodu. Niezależnie od okoliczności, w 1944 roku powstało – uznane przez cały świat - państwo polskie. Polska odrodziła się w bezpiecznych granicach, a ludzie dostali ziemię i pracę. Stworzono wówczas systemy powszechnych ubezpieczeń zdrowotnych i emerytalnych. Edukacja stała się powszechnie dostępna i bezpłatna. Gospodarka służyła potrzebom społeczeństwa. Można dyskutować o efektywności systemu ekonomicznego PRL, ale pozostanie faktem, że polska gospodarka w 1978 roku była dziesiątą co do wielkości na świecie, a ludzie żyli w godziwych warunkach socjalnych. Dziś Polska jest być może dwudziestą gospodarką światową, a znaczna część społeczeństwa żyje w biedzie, w wykluczeniu społecznym i ekonomicznym.V. Polska lewica krytykuje siły rządzące Polską, ponieważ reprezentują interesy polskiego i międzynarodowego kapitału
VI. Polska lewica proponuje zmiany w obowiązującym systemie społeczno-gospodarczym , a w szczególności zapewnienie równoprawności wszystkich sektorów własności: państwowej, komunalnej, spółdzielczej i prywatnej.
Domaga się nadania wysokiej rangi celom socjalnym w polityce gospodarczej państwa, które powinno kierować się zasadami solidarności społecznej. Solidarność społeczna wymaga zróżnicowania podatkowego bogatych i biednych.
Wymaga odzyskania własności społecznej utraconej w wyniku prywatyzacji i zakończenia tego procederu.VII. Polska lewica walczy o lewicową świadomość społeczną.Po terapiach szokowych jakie przeszli i przechodzą Polska i Polacy, w wyniku zmasowanej prawicowej indoktrynacji medialnej, znaczna część społeczeństwa nie widzi alternatywy dla kapitalizmu. O zmianę tej świadomości ma walczyć lewica.
VIII. Polska lewica mobilizuje i organizuje społeczeństwo do walki o demokrację i sprawiedliwość społeczną.
IX. Polska lewica współdziała z siłami politycznym i ruchami społecznymi w innych krajach, które dążą do demokracji i sprawiedliwości społecznej
X. Polska lewica uczestniczy w ruchach społecznych i politycznych, które dążą do rozwiązywania problemów globalnych, problemów dotyczących dalszego losu ludzkości.X
X X
Parlamentarne siły polityczne, które od dwudziestu lat występują w Polsce jako „lewica” akceptują kapitalizm. Jest gorzej. Siły te aktywnie utrwalają kapitalizm w jego brutalnym, neoliberalnym wydaniu. Nie reprezentują interesów społeczeństwa. W efekcie utraciły społeczne zaufanie i poparcie.
Potrzebna jest dyskusja programowa i porozumienie programowe sił społecznych i politycznych, które chcą tworzyć Lewicę – wyrazicielkę interesów, potrzeb i dążeń społeczeństwa.
Przedstawiane opracowanie ma inicjować dyskusję programową.