V. Przyjąć jako modelowe rozwiązanie sprawdzony w praktyce skandynawski model ustroju społeczno-gospodarczego państwa, który można uznać za społeczną gospodarkę rynkową. Wyraża on kompromis pomiędzy indywidualizmem, a wspólnotowością. Zakłada silną pozycję państwa, które prowadzi redystrybucję dochodu narodowego, korygując tą drogą rażące dysproporcje w jego podziale. W modelu tym występuje gospodarka mieszana, która łączy kapitalistyczny mechanizm rynkowy z programową realizacją strategii bezpieczeństwa socjalnego. Obowiązuje demokracja polityczna, w której wola narodu rozszerza się na nowe obszary życia społecznego i gospodarczego. Państwo minimalizuje skutki gospodarki rynkowej jak rozwarstwienie i wykluczenie społeczne. Państwo realizuje funkcje opiekuńcze w sferze edukacji, służby zdrowia i świadczeń społecznych.
Model skandynawski charakteryzuje:
- ograniczenie nierówności społecznych i szybszy zrównoważony rozwój,
- wysoka jakość życia, wyższa niż w USA
- regulacja rynku pracy - państwowy pracodawca daje więcej niż 30% zatrudnienia.
Mimo doktrynalnie ograniczonej w gospodarce roli rynku, stosunki społeczne w Polsce w okresie PRL były zbliżone do stosunków społecznych wynikających z modelu skandynawskiego. Model ten, po uwzględnieniu zwiększających wydajność mechanizmów rynkowych, odpowiada naszym możliwościom i potrzebom.