O aktualnej sytuacji społeczno-politycznej :: ignacydaszynskicom Daszyński Stowarzyszenie im Daszyńskiego daszynskistowarzyszenie Lewica stowarzyszeniedaszynski Ignacy Daszyński Stowarzyszenie Daszyńskiego Info PPS

<<< Powrót do "Uchwały i stanowiska PPS - 2016 r."

Powrót do "Aktualności" >>>

STANOWISKO

Rady Naczelnej Polskiej Partii Socjalistycznej

„O aktualnej sytuacji społeczno-politycznej i ekonomicznej

w Polsce i na świecie”

24 września 2016 roku

I. Minęło 36 lat od strajków sierpniowych i powstania „Solidarności”, a 40 lat od powstania Komitetu Obrony Robotników (KOR), który inspirował strajki. Oba te wydarzenia, powstanie Solidarności i KOR miały wpływ na ukształtowanie dzisiejszej Polski. „Solidarność” początkowo nie zamierzała likwidować „komunizmu” w Polsce. Nie było takich życzeń wśród 21 postulatów z jakimi wyszli stoczniowcy. Można więc powiedzieć, że zaprowadzenie w Polsce kapitalizmu nie było postulowane przez strajkujących - to ponad planowy efekt strajków sierpniowych.

NSZZ „Solidarność” istnieje do dzisiaj. Nie ma jednak znaczenia społecznego czy politycznego. Jest organizacją katolicką, katolickim związkiem zawodowym. KOR nie istnieje. Już nie broni robotników! Po 1989 roku KOR-owcy bardzo aktywnie zaczęli „dekomunizować” Polskę i budować neoliberalny kapitalizm w Polsce. KOR-owcy i ich aktyw w Solidarności, stworzyli dwa główne istniejące ugrupowania prawicowe: liberalne z Adamem Michnikiem i konserwatywne z Jarosławem Kaczyńskim.

Liberałowie pod wodzą A. Michnika pod hasłem wolności ekonomicznej i swobód rynkowych oddają władzę ekonomiczną w Polsce i nad Polską głównie zagranicznemu kapitałowi. Jarosław Kaczyński, kiedyś młody KOR-owiec, autorytarnie przewodzi partii PiS. Partia ta ma charakter konserwatywno-społeczny. Wymiar społeczny czy populistyczny wyraża program „500+” Wartości, ideologia, o którą walczy to program polskiego kościoła katolickiego. Oba ugrupowania prawicowe walczą ze sobą bardzo zaciekle.

Nie wiadomo za czyje pieniądze działał KOR. Wiadomo, że walczył z „komunizmem” i dążył do kapitalizmu w Polsce.

Lewica, siły społeczne i polityczne reprezentujące interesy ludzi pracy, została po 1989 roku rozbita. Główna partia przedstawiająca się jako lewicowa to dzisiejszy Sojusz Lewicy Demokratycznej. Społeczeństwo zaufało tej partii i oddało jej rządy w Polsce na dwie kadencje Sejmu. Niestety SLD zawiódł społeczne oczekiwania i umacniał w Polsce neoliberalny kapitalizm, z realizacją „planu Balcerowicza” włącznie.

II. W wyniku powstania wielomilionowej „Solidarności” mamy w Polsce kapitalizm. Profesor Tadeusz Kowalik – początkowo związany z Solidarnością – przedstawił bardzo wyrazistą ocenę tego procesu: ”Najbardziej masowy ruch pracowniczy dokonał przewrotu, z którego wyłonił się jeden z najbardziej niesprawiedliwych ustrojów społecznych, jakie zna historia powojennej Europy”. Ustrój, w którym napędem do działania są indywidualne cele i egoistyczne potrzeby – neoliberalny kapitalizm.

Powstaje pytanie: dlaczego ruch pracowniczy zgodził się na system kapitalistyczny w Polsce? Główne przyczyny można sformułować następująco:

Po pierwsze: system społeczno-gospodarczy, rodzaj socjalizmu, który obowiązywał w bloku „państw socjalistycznych” miał szereg wad i słabości, które należało usunąć.

Po drugie: dziesiątki lat propagandy, że dobrobyt Europy Zachodniej i USA to wynik funkcjonowania efektywnego kapitalizmu tkwiło w świadomości ludzi.
Po trzecie: w 1980 roku, a także w 1989 roku i później ludzie pracy nie spodziewali się skutków jakie przyniosło wprowadzenia kapitalizmu. Przecież strajkujący w sierpniu 1980 roku stoczniowcy nie przewidywali, że przemysł stoczniowy będzie w kapitalizmie zlikwidowany. To samo dotyczy pracowników wielu innych przemysłów i zakładów pracy.

Społeczeństwo polskie – niewiele wiedząc o kapitalizmie - uległo propagandzie, że kapitalizm ze swej natury niesie powszechny dobrobyt i „życie lekkie, łatwe i przyjemne”.

Już przeszło sto lat temu pisarz amerykański Mark Twain pisał: „Łatwiej jest ogłupiać ludzi, niż przekonać, że zostali ogłupieni”.

III. Zarówno w Polsce jak i w wielu krajach Europy narasta zjawisko określane jako „populizm” – realizowanie „woli ludu”. Dla populistów wybory parlamentarne, czy inne wybory bezpośrednie, stanowią pełną legitymację polityczną do rządzenia. Poparcie dla populistów w Europie wzrosło po 2007 roku, w którym zaczął się trwający kryzys kapitalizmu. Populizm znajduje poparcie bo neoliberalizm zawiódł.

Prawicowy populizm (PiS) opiera się na rozwijaniu „tożsamości narodowej”, czyli na rozwijaniu nacjonalizmu. Jest on sceptyczny wobec wszystkich, którzy kulturowo lub ekonomicznie mogą zagrozić „tożsamości narodowej”. Partie populistyczne aby zdobyć władzę składają nierealne obietnice: obiecują spełnić społeczne oczekiwania.

Zwycięstwo partii PiS i partii Kukiza to wyraz populizmu w społeczeństwie polskim. PiS w październikowych wyborach otrzymał poparcie 38% głosujących, a 19% uprawnionych do głosowania, co umożliwia jednej partii mieć większość parlamentarną. PiS nie ma własnego programu ideowego i sił dla jego realizacji. Oddał kościołowi katolickiemu prowadzenie walki o „przywracanie tożsamości narodowej”. A więc zgodził się na przywracanie katolickich, tradycyjnych i konserwatywnych wartości. Postępuje klerykalizacja Polski, od edukacji poczynając, gdy w całej Europie umacnia się rozdział państwa i kościoła.

Lider PiS Jarosław Kaczyński dążąc do „naprawy kraju” stosuje doktrynę tradycyjnych wartości katolickich, prezentuje wrogość wobec Rosji i Niemiec oraz daleko idący sceptycyzm wobec integracji państw europejskich. Te propozycje znajdują pełne poparcie konserwatywnej części naszego społeczeństwa!

Jest przy tym skrajnym „antykomunistą” cokolwiek to znaczy. Kaczyński i jego drużyna kończą „sczyszczanie” administracji państwowej z „komunistów i liberałów”. W ten sposób rozprawia się z „oszustami i złodziejami”, którzy rządzili Polską.

Idolem Jarosława Kaczyńskiego jest Józef Piłsudski ale nie z okresu kiedy działał w PPS tylko z okresu gdy sprawował władzę dyktatorską. Władza dyktatorska to sposób sprawowania władzy przez Jarosława Kaczyńskiego.

Kaczyński aby jednoosobowo rządzić Polską musi podporządkować swojej woli instytucje państwa. Premier i prezydent realizują jego politykę. Prokuratura została podporządkowana rządowi. Następuje uzależnienie sądów od przywódcy partii rządzącej, w czym będzie uczestniczył prezydent. Trwa nawała „pisowskiego” zaciągu do totalnego obsadzenia instytucji państwowych i od państwa zależnych. Nowe kadry posłusznie realizują politykę prezesa Kaczyńskiego i wykazują się butą i arogancją choć zwykle nie mają kompetencji do sprawowania powierzonych funkcji.

PiS buduje silne państwo aby realizować swój program. Państwo, które będzie realizować program inny niż neoliberalny program Balcerowicza. Wyborcy, którzy poparli PiS, chcą silnej władzy państwowej aby państwo i jego wymiar sprawiedliwości działało w interesie zwykłych obywateli, a różni oszuści, lichwiarze czy komornicy przestali działać w interesie bogatych, Dlatego znajduje poparcie połączenie funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego: wszyscy sędziowie i prokuratorzy są przecież z nadania partyjnego.

PiS odstępuje od zasad obowiązującego w Polsce po 1989 roku neoliberalnego kapitalizmu. W tym zakresie środowiska lewicowe mogą popierać działalność PiS.

Prezes Kaczyński – z pozycji populisty – rozpoczął proces konfrontacji interesów społecznych z interesem kapitału stając po stronie społeczeństwa. Rozpoczął proces o charakterze lewicowym! Proces ten trudno będzie zatrzymać czy nim pokierować! Niebezpieczeństwo dla Polski polega na tym, że wobec braku środków na spełnienie obietnic wyborczych, PiS stanie się partią nacjonalistyczną!

PiS rządzi w Polsce bo tak zdecydowali wyborcy – „lud”. Musimy o tym pamiętać! O dalszym sukcesie lub porażce tej partii zdecydują nastroje społeczne wynikające ze spełnienia przez PiS obietnic wyborczych. Jak dotychczas PiS podobnie jak PO zadłuża Polskę, prywatyzuje i reprywatyzuje majątek społeczny. PiS podejmuje prospołeczne działania ale nie zmienia obowiązującego systemu społeczno-politycznego na bardziej socjalny.

PiS rozpoczął realizację swojego populistycznego programu społeczno-ekonomicznego. Może to zwiększyć jego poparcie społeczne. Sukces PiS w październikowych wyborach wynikał z rozczarowania czy wręcz z rozgoryczenia wyborców działalnością PO i SLD. Duża część wyborców nie miała na kogo głosować.

IV. Siły prawicowe – prokapitalistyczne – malują koszmarny obraz czasów, w których Polską rządzili „komuniści”. Spróbujmy spojrzeć na ten temat obiektywnie.

Polska Ludowa powstała po II Wojnie Światowej w nowych granicach. Jej granica wschodnia przebiega wzdłuż linii etnicznej określonej w 1919 roku przez „wielką trójkę: Anglików, Francuzów i Amerykanów” i związanej z nazwiskiem lorda Curzona. Przebiega ona z północy na południe na linii rzeki Bug.

Zwycięzcy w II Wojnie Światowej, na Konferencji Poczdamskiej, ustalili naszą zachodnią granicę na linii Odry i Nysy Łużyckiej. Granicę północną wzdłuż Bałtyku, a południową na Karpatach i Sudetach. Polska Ludowa była w strefie wpływów Związku Radzieckiego, bo spod okupacji niemieckiej wyzwoliła nas Armia Czerwona, a nie armia amerykańska.

W Polsce Ludowej był system społeczny i gospodarczy, który – niezależnie od różnych meandrów - zmierzał do budowy państwa socjalistycznego i do sprawiedliwych, socjalistycznych stosunków społeczno-gospodarczych. Z biegiem lat ten proces postępował. Były cztery sektory własności: państwowej, samorządowej, spółdzielczej i prywatnej. Wszystkie te sektory rozwijały się i współpracowały.

W 1945 roku Polska Ludowa zaczynała od odgruzowania, usuwania zniszczeń wojennych („Cały naród odbudowuje swoją stolicę!”) i od likwidacji analfabetyzmu. Później przyspieszał rozwój gospodarczy i społeczny. Budowano fabryki ale też „za Gierka” 300.000 mieszkań rocznie. Budowano szkoły i szpitale, kina i teatry. Polacy osiągali wysoki poziom cywilizacyjny bytowania i dostęp do edukacji i kultury. W ponad 1000-letniej historii Polski lata 1945 – 1980 to okres największego i najszybszego rozwoju Naszej Ojczyzny!

W Polsce Ludowej, ani później w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej nikt ze „sfer rządzących” nie proponował „komunizmu”! Dlatego socjaliści z PPS aktywnie uczestniczyli w budowie, w rozwoju Polski jako socjalistycznej republiki ludu polskiego.

Po 1989 roku, w Polsce żyjemy w kapitalizmie. Bazą dla kapitalizmu jest własność prywatna. Trwa ideologiczna, doktrynalna prywatyzacja i reprywatyzacja majątku państwowego i samorządowego. W 1990 roku było 8441 spółek Skarbu Państwa. Dziś jest ich mniej niż 500. Dług państwowy jest bliski kryzysowej granicy 60% PKB. Polska „za Gierka” była 10-15 - tą gospodarką świata i budowała 300.000 mieszkań. Dziś mieści się w końcu trzeciej dziesiątki gospodarek światowych i buduje 150.000 mieszkań. Duża część działalności gospodarczej, która odbywa się na terenie Polski przynosi efekty ekonomiczne swoim właścicielom - zagranicznym koncernom. Około 1% pracujących wzbogacił się, ma znaczący majątek trwały i dochody powyżej 70.000 zł. rocznie. Większość społeczeństwa ma jednak mniejszą lub nie większą siłę nabywczą niż za „komuny”. Lepiej zaopatrzony jest rynek dóbr powszechnego i codziennego użytku, ale ludzie nie mają pieniędzy na zakupy.

Około dwa miliony młodych i wykształconych Polaków wyjechało do pracy zagranicę i nie zasila armii bezrobotnych. Gdyby byli w kraju już byłaby rewolucja!

Bilans około 30 lat kapitalizmu w Polsce nie jest optymistyczny. Nie żyjemy w państwie dobrobytu, w państwie z silną gospodarką. Kapitalizm eliminuje wpływ państwa na gospodarkę i posiadane za „komuny” prawa pracownicze.

W wyniku prywatyzacji gospodarki realizowanej według planu Balcerowicza część przedsiębiorstw została doprowadzona do bankructwa i zlikwidowana. W wyniku brutalnych manipulacji zachodnie firmy odebrały Polakom 512 najlepszych przedsiębiorstw. Odebrały bo nie kupiły. Poza utratą przemysłu, Polska aby ratować wykonanie corocznych budżetów zaciągnęła dług publiczny w wysokości około 250 miliardów dolarów. To znaczy, że każdy obywatel – niemowlak i emeryt – ma dług w wysokości ponad 6000 dolarów.

Zadaniem socjalistów i ich partii jest głoszenie prawdy o PRL i o dzisiejszej Polsce!

V. Sytuacja w Polsce zależy od sytuacji na świecie. Dotyczy to przede wszystkim problemów ekonomicznych i politycznych.

Od lat 80-tych - za przykładem USA – zaczął obowiązywać na świecie neoliberalny model kapitalizmu. Neoliberalizm charakteryzuje:

- maksimum wolnego rynku i minimum ingerencji państwa w gospodarkę,
- kontrola podaży pieniądza aby nie dopuścić do inflacji,
- prywatyzacja własności społecznej i decentralizacja władzy państwowej.

Neoliberalizm jest formalnie systemem ekonomicznym ale jest też instrumentem politycznym – umacnia polityczną władzę kapitału.

Po 1989 roku w Polsce też obowiązuje neoliberalizm, który wyraża się przez „plan Balcerowicza”.

Dążąc do maksymalizacji zysków banki w USA i w Europie – pozostawione bez instytucjonalnego nadzoru państwowego - zaczęły udzielać kredytów osobom i instytucjom, które nie były w stanie ich spłacić.

W połowie 2007 roku załamało się funkcjonowanie światowego systemu finansowego w warunkach neoliberalizmu. Zaczął się światowy kryzys gospodarczy na rynkach finansowych i bankowych, który trwa do dzisiaj. Kapitalizm przestał sprawnie funkcjonować!

W lutym 2009 roku państwa grupy G8 na ratowanie sektora bankowego przeznaczyły 3 tysiące miliardów dolarów! W kwietniu 2009 roku państwa grupy G20 ustaliły, że rynki finansowe nie mogą istnieć bez odpowiedniej regulacji i nadzoru państwowego. To była kompromitacja i koniec neoliberalizmu!

Państwo amerykańskie – USA – jest zadłużone na 2.000 miliardów dolarów!

Należy przypomnieć, że USA – główny ideolog i propagator wolnego rynku – stosuje wysokie - nawet kilkuset procentowe - cła na wyroby z krajów, w których produkcja jest tańsza niż w USA. Jak to się ma do realizacji głoszonej ideologii międzynarodowego wolnego rynku?

Kryzys gospodarczy, który zaczął się w 2007 roku spowodował utratę zaufania do kapitalizmu jako efektywnego systemu zdolnego do samoregulacji i samokontroli u tych, którzy jeszcze to zaufanie mieli.

VI. Od dawna wiadomo, że kapitalizm to system, w którym „bogaci się bogacą, a biedni pozostają biedni”. To system, który opiera się na posiadaniu wszystkiego jako prywatnej własności i czerpaniu zysków w rynkowym obracaniu posiadanymi dobrami. To system, w którym ludzie pracy otrzymują zwykle małą część wytwarzanej wartości, a pozostałą część przejmuje „pracodawca” zwany tradycyjnie kapitalistą. To system wyzysku ludzi pracy.

Kapitalizm powoduje ogromne zniewolenie ludzi pracy przez „pracodawców” i szalone dysproporcje majątkowe. Według niezależnych źródeł, aktualnie, około 100 najbogatszych rodzin dysponuje majątkiem większym niż biedniejsza połowa ludzkości, czyli około 3,5 miliarda ludzi. Ludzi, którzy od pokoleń pracują!

VII. Od około stu lat światowym centrum kapitalizmu są Stany Zjednoczone Ameryki Północnej – USA. W tym czasie następowała monopolizacja i globalizacja kapitału.

USA istnieją 240 lat. W tym czasie prowadziły około 240 wojen. To były i są wojny prowadzone zwykle wiele tysięcy kilometrów od granic USA. Ostatnio są to wojny prowadzone w Afganistanie, Libii, Iraku czy Syrii. Stany Zjednoczone najeżdżają, okupują, bombardują lub wspierają militarnie lokalne konflikty w suwerennych państwach.

Trudno jest sporządzić pełną listę wszystkich zamachów stanów, rebelii lub puczów wojskowych przeprowadzonych, inspirowanych lub opłacanych przez agencję wywiadowczą CIA. Istnieje wiele ugrupowań terrorystycznych wspieranych, wyposażanych, szkolonych i dofinansowywanych prze tę agencję. Wiadomo, że wśród nich jest al-Kaida.

Ostatnio, „ktoś” zorganizował pucz wojskowy w Turcji aby usunąć wybranego w powszechnych wyborach prezydenta Erdogana. Z działalności Erdogana jest niezadowolone NATO, czyli USA. Pucz sią nie udał, bo tureckie samoloty F 16 bombardowały siedzibę Erdogana kiedy już go tam nie było. Został poinformowany o puczu przez Rosjan. Dlatego pierwsze co zrobił po opanowaniu sytuacji to pojechał do Putina aby podziękować za ocalenie życia.

Środki masowego przekazu informują nas, że USA prowadzi stałą walkę o wolność i demokrację na świecie. W ostatnich latach walczy jeszcze z terroryzmem. W tą propagandę wierzy już coraz mniej ludzi nawet w Polsce, bo to nie jest prawda! W Ameryce Południowej powszechna jest świadomość, że „USA to imperium zła”, które wyzyskuje ludzi i grabi bogactwa. Podobnie jest w krajach Afryki i Azji. W Europie Zachodniej też jest świadomość roli USA jako żandarma we współczesnym kapitalizmie. Bezprawne, niedemokratyczne, zbrojne działania USA służą obronie systemu kapitalistycznego i interesom wielkiego kapitału.

VIII. W układzie sił gospodarczych i politycznych na świecie wiele się zmieniło w XXI wieku. Z jednej strony nastąpił kryzys systemu kapitalistycznego i zahamowanie rozwoju państw kapitalistycznych. Z drugiej strony rakietowo-nuklearne mocarstwo jakim są Chiny rozwijają się gospodarczo, a w cenach światowych produkują już dużo więcej niż USA, czyli są pierwszą gospodarką świata. Jednocześnie - współpracująca z Chinami - Rosja zachowała potencjał militarny do obrony i odwetu z czasów Związku Radzieckiego. Rosja jest w bardzo dobrej sytuacji ekonomicznej: nie ma długu publicznego, bezrobocia, a całkowita rezerwa zasobów państwowych to 1500 miliardów dolarów. Przez ostatnie 15 lat PKB Rosji zwiększył się trzy razy.

Formalnie nie mamy „zimnej wojny” ale nasila się konfrontacja ekonomiczna i polityczna pomiędzy USA, a Chinami i Rosją.

IX. Polska znalazła się w nowym okresie swojej historii. Profesor Michał Śliwa zauważył: „W czasach zaborów nie mieliśmy swojego państwa, byliśmy zniewoleni przez zaborców, dziś – w czasach globalizacji – mamy państwo polskie ale jesteśmy zniewoleni przez międzynarodowy kapitał”. Ta konstatacja stanowi klucz do zrozumienia położenia Polski i Polaków. Jeśli chcemy być wolni i żyć w niepodległym państwie musimy wyzwolić się spod władzy międzynarodowego kapitału. To jest zadanie nie tylko dla socjalistów. To jest zadanie dla wszystkich, dla których ważna jest Polska i myślą o sobie jako o polskich patriotach. Albo Polską będą rządzić Polacy albo międzynarodowy kapitał i on będzie właścicielem i eksploatatorem naszego kraju. Wyzwolenie się z niewoli międzynarodowego kapitału to także warunek budowy socjalistycznych stosunków społecznych i gospodarczych w Polsce!

X. Lewica reprezentuje w parlamentach i w polityce interesy ludzi pracy. We współczesnej Polsce pojęcie lewicy stało się bardzo „elastyczne”. Z pewnością lewicą są i socjaliści i anarchiści. Problem powstał przy socjaldemokratach, którzy nie walczą z kapitalizmem jako z systemem wyzysku i zniewolenia ludzi pracy.

SLD - polska partia socjaldemokratyczna – w działaniu jest partią akceptującą neoliberalny kapitalizm: prywatyzowała własność społeczną, minimalizowała wpływ państwa na gospodarkę, a więc umacniała bogactwo i władzę kapitału. W praktyce rządzenia okazało się, że programy społeczno-gospodarcze PO i SLD niewiele się różnią.

Polska Partia Socjalistyczna od chwili założenia ponad 120 lat temu jest partią lewicową i reprezentuje interesy ludzi pracy. Była i jest partią o charakterze socjalistycznym, niepodległościowym i pracowniczym.

PPS obecnie – tak, jak w założycielskim „Programie paryskim” z 1892 roku – widzi „gmach gospodarki społecznej, opierający się na uspołecznieniu wszystkich narządzi i środków pracy oraz na społecznej organizacji wytwarzania”. PPS określa cele i drogi ich realizacji nie dowolnie ale podejmuje takie, które wynikają z realnych i współczesnych stosunków społecznych i gospodarczych.

Dziś, wśród głównych celów programowych PPS należy wymienić:

- realizacja zasad sprawiedliwości społecznej; oznacza to odrzucenie kapitalizmu,
- demokracja, która poza prawem wyborczym wyraża się w prawach socjalnych i pracowniczych obywateli,
- państwo ma reprezentować interes społeczny i należy umacniać jego funkcje w sferze gospodarczej i społecznej.

Program działania PPS wyraża trwałe wartości ideowe!