M.Szyszkowska-Aktualność Programu Radomskiego PPS :: ignacydaszynskicom Daszyński Stowarzyszenie im Daszyńskiego daszynskistowarzyszenie Lewica stowarzyszeniedaszynski Ignacy Daszyński Stowarzyszenie Daszyńskiego Info PPS

M.Szyszkowska-Aktualność Programu Radomskiego PPS

Powrót do: "PROGRAM RADOMSKI PPS-broszura" > > >

Maria Szyszkowska

Aktualność Programu Radomskiego PPS

M.Szyszkowska-Aktualność Programu Radomskiego PPS (63.47 KB)

Źródło: Materiały z Konferencji zorganizowanej

przez Stowarzyszenie im. Ignacego Daszyńskiego,
która odbyła się w Warszawie, w dniu 27 stycznia 2018 r

Nieoczekiwanie została wprowadzona w Polsce, w 1989 roku, gospodarka neoliberalna. Przewidywanie takiej zmiany na pewno nie skłoniłoby robotników do strajków. Zostały zlikwidowane fabryki, cukrownie, zamknięto stocznie. Własność państwowa, czyli całego społeczeństwa przeszła w ręce prywatne. Wyodrębniła się mała grupa osób bogatych i miliony osób biednych. Rozczarowanie pogłębiło się przez fakt niezrealizowania 19-tu spośród 21 Postulatów Solidarności, a więc tych, które miały na celu poprawienie socjalizmu czasów PRL.

To nieprzewidziane przejście od socjalizmu do kapitalizmu wpływa jako skutek także negatywne na świadomość jednostek. Człowiek jest określany mianem kapitału ludzkiego, a siłą wyznaczającą nasze życie łącznie z edukacją ma być rynek. Istnienie człowieka zostało sprowadzone do sfery materialnobiologicznej, bowiem jego celem ma być dążenie do zysku. Uprawnienie do tego, by jedni bogacili się kosztem drugich, skutkuje zanikiem wspólnot opartych o bezinteresowność.

Socjalizm został utożsamiony z wyrugowanym obecnie w Polsce marksizmem i ta świadoma manipulacja zespalająca rzekomo w sposób konieczny socjalizm z marksizmem prowadzi do zohydzania przemian w Polsce, które nastąpiły po drugiej wojnie światowej. Słyszy się także głosy dostojników państwowych zapewniające, że Polski nie było po drugiej wojnie światowej, że odrodziła się dopiero w 1989 roku. Rzekoma wolność prowadzi do tego, że coraz mniejsza liczba jednostek odważnie wyraża swój światopogląd o ile odbiega on od powszechnie funkcjonującej propagandy.

Należy zacząć pilnie przeobrażać naszą rzeczywistość zgodnie z postulatami jasno sformułowanymi w Programie Radomskim, bowiem sytuacja w której dziś żyjemy jest niemożliwa do zaakceptowania przez ludzi wrażliwych i mających poczucie odpowiedzialności. Jest także niemożliwa do zaakceptowania przez tych, którzy mają wyostrzone poczucie sprawiedliwości. Takie osoby nie godzą się nie tylko na biedę i bezradność części społeczeństwa zadłużonego w bankach, ale także nie akceptują manipulacji świadomością. Ta sytuacja jest niemożliwa do zaakceptowania również i dlatego, że zysk materialny wskazywany jest jako cel i sens wysiłków. Człowieka określa się mianem kapitału ludzkiego, czyli degraduje się człowieczeństwo.

Socjalizm jest utożsamiany błędnie z komunizmem, którego nota bene nie było nawet w ZSRR i przedstawiany jako system zbrodniczy. Jednocześnie stawia się pomniki Józefowi Piłsudskiemu. Przemilcza się, że Adam Mickiewicz, Edward Abramowski, Leon Petrażycki, Stefan Żeromski, Maria Dąbrowska - by ograniczyć się do tych przykładów - byli zwolennikami socjalizmu. Oczywiście, poszczególne teorie socjalizmu, jak i poglądy dotyczące sposobu urzeczywistnienia go są różnorodne.

Należy zacząć pilnie przeobrażać rzeczywistość zgodnie z postulatami jasno sformułowanymi w Programie Radomskim. Stanowi on drogowskaz dla nas żyjących w XXI wieku.

Postulaty Programu Radomskiego były w znacznej mierze wprowadzone w życie, w czasach PRL. Wyższy obecnie poziom rozwoju kapitalizmu niż przed drugą wojną światową wiąże się ze wzmożonymi przejawami niesprawiedliwości, które powinny zostać rozwiązane w sposób wskazany już przed drugą wojną światową przez ten Program.

Zasadniczym celem, który wskazuje omawiany tu Program - Drogowskaz jest zniesienie podziału na wyzyskiwaczy i wyzyskiwanych. Świat kultury i cywilizacji, który człowiek tworzy, zależy od stanu świadomości jednostek, charakteru i siły woli. Od decyzji prawnych zależy przebudowa dzisiejszego niesprawiedliwego świata. Ani kolonializm, ani rasizm, ani nienawiści religijne, ani zbrojenia i wojny nie należą do przeszłości. Zaznacza się siła kapitału finansowego, wszechmoc banków i narastające uzależnienie państw od międzynarodowych koncernów.

Warstwa intelektualistów i artystów została zepchnięta na margines życia społeczeństwa. Minęła też epoka w której - zdarzało się - że mądrzy władcy bezinteresownie troszczyli się o los swoich poddanych. Nasze czasy uprawniają do tego, by dominował interes warstw ludzi najbogatszych. Sugeruje się, że obce wojska w naszym kraju - jeśli były to radzieckie - oznaczały okupację. Natomiast obecnie stacjonujące wojska amerykańskie mają być gwarantem niezależności i pokoju.

Wbrew deklaracjom o wartości ustroju demokratycznego, istotne decyzje podejmują biurokraci. Ich poczynaniami kierują grupy interesów zespolone z politykami. Już w Programie Radomskim zauważono, że oparciem dla społeczeństwa w jego przejawach niezadowolenia nie są Kościoły rozmaitych wyznań. Ta sytuacja trwa nadal, bowiem z reguły Kościoły szukają własnego interesu, w tym także finansowego. W konsekwencji brakuje społeczeństwu oparcia dla dążeń o sprawiedliwy ład. Uciskani muszą liczyć na siebie.

Świat nie udoskonalił się mimo doświadczeń dwóch wojen światowych. Nadal zaszczepia się nienawiść do innych narodów, co krytykował Program Radomski. Nadal aprobuje się przygotowania do wojen jednocześnie głosząc wartość proce su globalizacji, który powinien wiązać się z powszechnym braterstwem, a więc ze stanem pokoju. Nadal jest aktualny nakaz przeciwstawiania się faszyzmowi, o czym jest mowa w Programie Radomskim.

Program Radomski jako cel fundamentalny przyjmuje wyzwolenie się z „jarzma gospodarki kapitalistycznej”. Ten cel jest nadal w pełni aktualny.

Upaństwowienie banków, uspołecznienie systemu finansowo - kredytowego, uspołecznienie podstawowych gałęzi przemysłu, uspołecznienie środków komunikacji, popieranie spółdzielczości rolniczej, rzemieślniczej oraz gwarancje dla rozwoju drobnych zakładów - to cele wyznaczone przez Program Radomski PPS, które powinny zostać wprowadzone w życie. Ich realizacja w dużej mierze została spełniona w PRL, ale rok 1989 stanowił odwrót od tych reform. Nawet taki postulat jak oddanie zabudowań dworskich na cele społeczne, zawarty w Programie Radomskim, został urzeczywistniony w Polsce po drugiej wojnie światowej.

W związku z krytyką PRL, która prowadzi do nieprawdziwego, karykaturalnego obrazu tamtych czasów, warto zaznaczyć, że lecznictwo bezpłatne dla każdego, elektryfikacja, likwidacja analfabetyzmu, czy sieć szkół w których pobierana była bezpłatna edukacja, uprzemysłowienie Polski, reforma rolna, to także osiągnięcia czasów powojennych zgodne z Programem Radomskim.

Program Radomski porwałby dziś Polaków zawiedzionych obietnicami Solidarności, która miała po przewrocie poprawić socjalizm czasów PRL. Porwałby ten Program społeczeństwo udręczone przejawami neokapitalizmu, ale pod jednym warunkiem. Mianowicie, należałoby unikać słowa: „socjalizm”, bowiem nadano mu w Polsce po 1989 roku sens jednoznacznie pejoratywny.

Program Radomski PPS zawiera cele godne partii lewicowej - a nie pozornie lewicowej. Te pozornie lewicowe partie charakteryzują się krytyką reform wprowadzonych w Polsce Ludowej oraz aprobatą dla neoliberalizmu ekonomicznego.

Plan przebudowy Polski sformułowany w Programie Radomskim wymaga silnej władzy państwa. Zresztą doświadczamy obecnie negatywnych skutków zgody na działanie prawa wstecz. Mam na myśli reprywatyzację, która wprowadzana po 1989 roku doprowadziła do zatrważających działań, na przykład tzw. czyścicieli kamienic.

Zgodne z Programem Radomskim byłoby położenie kresu rabunkowej gospodarki obcego kapitału u nas. Upaństwowienie banków i uspołecznienie systemu finansowo-kredytowego poprawiłoby sytuację obywateli. Podobnie też upaństwowienie podstawowych gałęzi przemysłu byłoby zgodne z Programem Radomskim.

Wiele postulatów zawartych w Programie Radomskim nie zostało spełnionych. Nie jest prawdą bowiem, że kobiety mają jednakowe prawa jak mężczyźni, bo jeżeli nawet są formalnie zagwarantowane, to faktycznie bywają dyskryminowane. Związki zawodowe w bardzo wielu instytucjach nie mogą być zorganizowane z powodu sprzeciwu pracodawców. Zabudowania dworskie przeznaczone w czasach PRL na cele społeczne są sprywatyzowane. Wczasy FWP, z których korzystali nie tylko pracownicy umysłowi, ale przede wszystkim robotnicy oraz chłopi były zgodne z Programem Radomskim. Zlikwidowano tę instytucję, uzasadniając absurdalnie tym, że przymuszano do wyjazdów na wczasy, by indoktrynować polskie społeczeństwo w duchu marksistowskim.

Już w Programie Radomskim był zawarty postulat, by lasy pozostały własnością państwa. Niepokojące są obecnie głosy domagające się ich prywatyzacji. Urzeczywistniona w Polsce Ludowej bezpłatna edukacja wraz z siecią szkół należy do przeszłości. Podobny los spotkał bezpłatne dawniej lecznictwo. Nie istnieje także sieć instytucji kulturalnych, która obejmowała miasteczka i wsie.

Nie pamięta się już dziś, że elektryfikacja Polski i likwidacja analfabetyzmu zmieniły korzystnie nasze społeczeństwo. Reforma rolna, zgodna z Programem Radomskim, została przeprowadzona w PRL. Do 1989 roku występowały w Polsce harmonijne trzy formy własności zalecane przez Program Radomski. Obecna powszechna prywatyzacja pogorszyła sytuację materialną większości Polaków i wpłynęła na decyzje o emigracji.

Pragnę podkreślić, że celem produkcji wskazywanym przez Program Radomski miał być powszechny dobrobyt społeczeństwa a nie zysk osiągany przez jakąś grupę osób.
W czasach PRL wprowadzono zalecany przez Program Radomski rozdział państwa od Kościoła. Ten warunek wolności nie jest dziś respektowany.

Godne kontynuacji jest wskazanie przez Program Radomski, że sztuka i literatura piękna ma wyrastać z potrzeby wewnętrznej twórców a nie z ich dążeń do znaczenia i zysku.
Postulowane przez Program Radomski śluby cywilne - wprowadzone w PRL
- cieszą się obecnie mniejszą popularnością ze względu na obowiązującą poprawność obyczajową.

Wskazany jednoznacznie przez Program Radomski socjalizm jako cel do spełnienia jest w pełni aktualny. Pilnym zadaniem jest urzeczywistnienie go, czyli tym samym odejście od neoliberalizmu ekonomicznego, który negatywnie odciska się także na psychice człowieka.

Prof. zw. dr hab. Maria Szyszkowska Jest absolwentką Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej ATK. Doktorat obroniła na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Habilitowała się na Wydziale Filozoficznym KUL. Profesorem zwyczajnym jest od 1993 roku. Opublikowała kilkadziesiąt książek i kilkaset artykułów naukowych. Wyraża poglądy antyklerykalne, popiera pacyfizm, państwo neutralne światopoglądowo. Deklaruje, że jest kantystką i agnostykiem. W 2005 roku - przez Szwajcarię - była zgłoszona do Pokojowej Nagrody Nobla.

Prof. zw. dr hab. Maria Szyszkowska

<<< Powrót do "Aktualności" >>>

Prof. zw. dr hab.

Maria Szyszkowska

Jest absolwentką Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego i Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej ATK. Doktorat obroniła na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Habilitowała się na Wydziale Filozoficznym KUL. Profesorem zwyczajnym jest od 1993 roku. Opublikowała kilkadziesiąt książek i kilkaset artykułów naukowych. Wyraża poglądy antyklerykalne, popiera pacyfizm, państwo neutralne światopoglądowo. Deklaruje, że jest kantystką i agnostykiem.

W 2005 roku - przez Szwajcarię - była zgłoszona do Pokojowej Nagrody Nobla.