Info PPS 67 - Załącznik 1 :: ignacydaszynskicom Daszyński Stowarzyszenie im Daszyńskiego daszynskistowarzyszenie Lewica stowarzyszeniedaszynski Ignacy Daszyński Stowarzyszenie Daszyńskiego Info PPS

Info CKW PPS 67/12 - Załącznik 1

Stanowisko RN PPS w sprawie

„Siedemdziesiątej rocznicy Manifestu PKWN”
przyjęte na posiedzeniu w dniu 19 lipca 2014 roku

22 lipca przypada 70 rocznica ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, odezwy PKWN do narodu polskiego, tak zwanego Manifestu Lipcowego. W oficjalnej propagandzie spotkał go taki sam los jak całego okresu PRL, jako przejaw „niesłusznej drogi społeczno- gospodarczej”.

Pomijając zawarte w manifeście niektóre aspekty polityczne, stanowił on w istocie otwarcie nowej drogi rozwoju narodowego w warunkach sprawiedliwości społecznej.

Trzeba przypomnieć jego podstawowe treści.

Manifest stanowił:

- o powrocie do postępowej konstytucji marcowej z 1921 roku zamiast faszyzującej konstytucji z 1935 roku,

- deklarację powrotu do Polski Ziem Zachodnich i ustanowienie granic wschodnich wg kryterium narodowościowego,

- przywrócenie wszystkich swobód obywatelskich z wyłączeniem swobody działania organizacji „faszystowskich”,

- dokonanie reformy rolnej poprzez przejęcie ( z zachowaniem zaopatrzenia dla byłych właścicieli) majątków ziemskich powyżej 50 ha na ziemiach polskich i 100 ha na ziemiach poniemieckich i rozdzielenie ziemi za minimalną opłatą między małorolnych i średniorolnych chłopów oraz robotników rolnych,

- ustanowienie systemu płacy minimalnej i rozwój systemu ubezpieczeń społecznych opartych o zasadę samorządności,

- rozładowanie „nędzy” mieszkaniowej,

- wprowadzenie bezpłatnego, powszechnego szkolnictwa na wszystkich szczeblach i otoczenie opieka inteligencji twórczej,

- wsparcie państwa dla prywatnej działalności gospodarczej oraz spółdzielczości.

Manifest podpisany został przez przewodniczącego PKWN – socjalistę z PPS Edwarda Osóbkę-Morawskiego.

Postanowienia Manifestu nadal zachowują swą pełną aktualność, o spełnienie niektórych z nich jak system płacy minimalnej, bezpłatne i powszechne szkolnictwo na wszystkich szczeblach znowu musimy walczyć. Wsparcie państwa dla spółdzielczości, czy dla polskich, małych, uczciwych przedsiębiorstw prywatnych pozostaje jedynie deklaratywne. W warunkach neoliberalnego państwa próbuje się cofnąć niektóre zdobycze systemowe ujęte w manifeście poprzez „dziką” i realizowaną bez poszanowania praw nabytych reprywatyzację, a także powrót do „nędzy” mieszkaniowej dla osób nisko uposażonych lub pracujących na tak zwanych umowach śmieciowych. Inteligencja twórcza wydana została na pastwę wolnego rynku i powoli zatraca swoją misję kulturotwórczą.

Obchodzone w PRL święto lipcowe pozostaje dla socjalistów nadal dniem walki o sprawiedliwość społeczną.