O wpływie tow. Bolesława Dratwy na kształtujące się grono mlodych socjalistów mogą poświadczyć słowa, zaczerpnięte ze wspomnień Zygmunta Zaremby, który stwierdzil, iż "Bolka" koledzy czcili,,[...], jak jakąś świętość [...]. 

     Na wstępie należy przytoczyć wzmiankę na temat rodu Bolesława Dratwy.
Ojciec Bolesława, Franciszek (1864 – 1936), o pseudonimie "Dziadek" był strażnikiem więziennym. Współpracował z ruchem niepodległościowym. Należał do Narodowego Związku Robotników i wśród strażników więziennych zorganizował komórkę partyjną której zadaniem było niesienie pomocy więźniom politycznym, przekazywał więźniom listy i grypsy oraz udostępniał obrońcom tajne akta więźniów. Za tę działalność został odznaczony w 1932 roku Medalem Niepodległości.
     Legenda głosi że ród Dratwów wywodzi się z chłopów pańszczyźnianych, a początki sięgają 1725 roku. Osiedlili się w Milejowie koło Piotrkowa, a któryś z przodków został szewcem stąd nazwano go Dratwą.

     O wpływie tow. Bolesława Dratwy na kształtujące się grono młodych socjalistów mogą poświadczyć słowa, zaczerpnięte ze wspomnień Zygmunta Zaremby, który stwierdzili, iż „Bolka” koledzy czcili „[…] jak jakąś świętość […]. Analizując kolejne fragmenty wspomnień, można wywnioskować, iż B. Dratwa pełnił w kształtującej się organizacji rolę szkoleniowca ideologicznego oraz przywódcy w organizacji młodych socjalistów. W gronie jego współpracowników znaleźli się również, obok wspomnianego już Z. Zaremby, Marian Bąkowski, Ewaryst Karyś, Marian i Wiesław Nowiccy, Tadeusz Żarski, Stanisław i Bronisław Kuczewscy, Józef Majewski, Seweryn Kowalski, Celesty Dylewski, Bożena i Stefania Czerwińskie oraz Tadeusz Puszczyński. O środowisko to otarł się również Stefan Rowecki, szczególnie silnie zaprzyjaźniając się w latach kolejnych z T. Puszczyńskim. Ten ostatni, pełnił w organizacji młodzieżowej funkcje bibliotekarza. Pomimo iż dalsze losy tejże grupy potoczyły się odmiennymi kolejami, to właśnie ich młodzieńcza działalność w Piotrkowie, rzutowała na kształtowanie się lokalnego środowiska socjalistów.
     Młody Dratwa, do PPS w Piotrkowie wstąpił 4 grudnia 1914 roku.
     Od października 1916 roku studiował przez 2 semestry na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego.
     Od 1919 roku wszedł w skład Okręgowego Komitetu Robotniczego w Piotrkowie. Z ramienia tej partii wybrany został 17.01.1919r. do KWRDR.W tymże roku z listy PPS kandydował w okręgu piotrkowskim do Sejmu Ustawodawczego. Był delegatem na XVI - tym (Zjednoczeniowym) Kongresie PPS w dniach 26-27 IV 1919r. w Krakowie. Był jednym z tych, którzy podpisali wniosek w sprawie dopuszczenia do obrad zjazdu lewicowej grupy T. Żarskiego – zawieszonej w działalności w 1919 r. przez CKR. Działał równolegle w ruchu zawodowym będąc sekretarzem Rady Związków Zawodowych w Piotrkowie. Przez kilka lat był radnym w samorządzie miasta w Piotrkowie z ramienia PPS. Jego usilna praca organizacyjna przyczyniła się do utrzymania się przez szereg kadencji PPS - owskiej większości w samorządzie miejskim. Podczas XVIII Kongresu PPS w dniach 23 – 27 1921 roku w Łodzi, w którym uczestniczył jako delegat Piotrkowskiej PPS, został wybrany członkiem Rady Naczelnej, był nim do 1924 roku. W latach 1921 -1924 współpracował z Adamem Próchnikiem w Zarządzie Miejskim Piotrkowa i w PPS. Z listy piotrkowskiej Polskiej Partii Socjalistycznej kandydował w 1922 roku w wyborach do Sejmu.
     Bolesław Dratwa był jednym z organizatorów instytucji ubezpieczeniowych w Polsce. W grudniu 1924 roku wszedł do zarządu Kasy Chorych województwa łódzkiego a w 1926 roku objął redakcję „Przeglądu Ubezpieczeń Społecznych”. Przeniósł się wówczas do Warszawy, gdzie kontynuował działalność partyjną. W marcu 1926 roku wszedł z ramienia PPS do zarządu Kasy Chorych powiatu warszawskiego będąc jednocześnie dyrektorem Okręgowego Związku Kasy Chorych.
     We wrześniu 1927 roku został delegatem PPS w Państwowej Radzie Samorządowej.
W marcu 1928 roku kandydował do sejmu z listy PPS (nr 2). Kiedy w 1929 roku władze sanacyjne zaczęły stopniowo ograniczać samorząd Kasy Chorych, usiłowano usunąć z zarządu starych działaczy – B Dratwę i K. Kuczewskiego oskarżając ich o nadużycia finansowe. Dratwa w listopadzie 1929 roku został aresztowany. Jego obrony podjął się adwokat L. Berenson. Dnia 26.XI został zwolniony za kaucją. Pracował nadal w Kasie Chorych a po jej przekształceniu w ZUS jako inspektor w tej instytucji. W maju 1935 roku został zwolniony z pracy.
     1.II.1931 roku został wybrany do WOKR PPS, był sekretarzem prezydium w latach 1932 – 1933 a członkiem egzekutywy w latach 1932 – 1939. Reprezentował Warszawski Okręgowy Komitet Robotniczy na XXIII Kongresie PPS (odbywał się w dniach 2 – 4 II 1934 roku w Warszawie). Wybrany ponownie w skład Rady Naczelnej pozostał jej członkiem do wybuchu wojny w 1939 roku. Wysunięcie Bolesława Dratwy na członka C.K.W nie doszło do skutku. W 1932 roku został członkiem Komisji Rewizyjnej zarządu Głównego TUR. Na posiedzeniu WOKR w dniu 26.V.1935 roku postawił wniosek aby potępić Warszawską OMTUR za uchwałę skierowaną przeciw udziałowi w pogrzebie J. Piłsudskiego. Po likwidacji OMTUR i powołaniu w 1936 roku Wydziału Młodzieży PPS, związanych ściśle z organizacjami terenowymi PPS, Bolesław Dratwa z ramienia egzekutywy WOKR został przewodniczącym Warszawskiego Wydziału Młodzieży.
     W kwietniu 1936 roku wespół z S. Dubois, A. Próchnikiem, A. Strugiem, A. Szewczykiem, W. Wasilewską(w tedy jeszcze członkinią PPS) podpisał list do CKW w sprawie zwołania nadzwyczajnego posiedzenia Rady Naczelnej PPS w związku z wypadkami lwowskimi. Dnia 7.I.1937 roku został wysunięty przez frakcję PPS Rady Miejskiej w Łodzi na wiceprezydenta miasta. Uzyskał większość w głosowaniu, lecz Rada Miejska została wkrótce (30.III.1937 roku) rozwiązana. Był także uczestnikiem akcji wyborczej do Rady Miejskiej w Warszawie w grudniu 1938 roku. W trakcie nieoficjalnych rozmów przedstawicieli CKW ze Stefanem Starzyńskim w styczniu 1939 roku typowany był na stanowisko wiceprezydenta miasta stołecznego Warszawy.
     We wrześniu 1939 roku jako sekretarz warszawskiej PPS współdziałał w organizowaniu Robotniczych Batalionów Obrony Warszawy. W dniu 22.IX.1939 r. Plenum Zespołu Socjalistycznych Organizacji Robotniczych podjęło uchwałę o przejściu do konspiracji i powierzyło tow. Dratwie funkcję przewodniczącego egzekutywy Warszawskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS Ruch Mas Pracujących – WRN, którą pełnił do sierpnia 1944 roku. Na konferencji założycielskiej PPS Ruch Mas Pracujących – WRN – w dniach 19 – 21 X 1939 roku w Helenowie – Wawrze został wybrany skarbnikiem CKW PPS – WRN z ramienia WOKR PPS – WRN. Zawodowo pracował w latach 1940 – 1944 w radzie Głównej Opiekuńczej. Współorganizował trzecią ogólnokrajową konferencję PPS – WRN w latach 1940 – 1942. Brał udział w tworzeniu konspiracyjnej Rady Zawodowej przy CKW PPS – WRN oraz kół inteligencji pracującej przy tej organizacji. Był zdecydowanym przeciwnikiem współdziałania zarówno z RPPS jak i PPR. W dniach 2 – 5 VIII 1944 roku w powstańczej Warszawie powstał jawnie działający WOKR PPS – WRN przy ulicy Moniuszki 1A oraz biura działających organizacji PPS – WRN Śródmieście, Grzybowa, Powiśla i Starego Miasta.
     Nasz Wielki Piotrkowianin - socjalista, Tow. Bolek zginął w Powstaniu Warszawskim podczas bombardowania lotniczego, w dniu 5. VIII. 1944 roku przy ulicy Złotej 47.


Cześć Jego Pamięci