Program ten praktycznie obowiązywał do 15. 12. 1948 roku, czyli do Kongresu Zjednoczeniowego z PPR. Wiele elementów ideowych i programu działania z „programu radomskiego” znalazło się w programie powstałej PZPR. Trzeba pamiętać, że w czasie jednoczenia się z PPR, PPS liczyła ponad ½ miliona członków, a więc była potężną siłą polityczną.
„Program radomski” nie wyłonił się z próżni, nie powstał z niczego. Wynikał on z doświadczeń działającej od 45-ciu lat Polskiej Partii Socjalistycznej. Stanowił kontynuację programu PPS przyjętego na Zjeździe Założycielskim PPS w 1892 roku w Paryżu. Wynikał z oceny niemal 20-lecia Polski Niepodległej powstałej w 1918 roku. Szczególnie z oceny okresu autorytarnych czy wręcz dyktatorskich rządów „sanacji”. W 1926 roku, Józef Piłsudski, były socjalista, były członek PPS zapowiedział uzdrowienie moralne – czyli sanację - państwa polskiego i wraz z grupą zwolenników przejął władzę w Polsce. Delikatnie mówiąc, Józef Piłsudski zwątpił w demokrację i postawił na autorytaryzm. W rezultacie, dla utrzymania władzy „sanacja” musiała stworzyć w Polsce, wzorowany na niemieckim Dachau, obóz koncentracyjny dla opozycji w Berezie Kartuskiej.
Kongres PPS w Radomiu odbywał się w czasie gdy Polską rządziła „sanacja” ale już nie żył Józef Piłsudski (zm. 12. 5. 1935). Nie żył także wieloletni Przewodniczący, a później Honorowy Przewodniczący PPS Ignacy Daszyński (zm. 31. 10. 1936).
„Program radomski” był dziełem młodszych działaczy PPS. Wśród nich był także syn Ignacego Daszyńskiego. Program PPS przyjęty na Kongresie w Radomiu wyraża ideowe i polityczne dążenia Ignacego Daszyńskiego.
Moim zadaniem dzisiaj jest wykazanie, że dla socjalistów, a szerzej dla polskiej lewicy politycznej i społecznej „program radomski” jest ciągle aktualny.
Dokument przyjęty przez PPS w Radomiu składa się ze wstępu i 15 rozdziałów. Wstęp i kilka z tych rozdziałów muszę omówić. Niestety muszę cytować fragmenty programu co nie wpłynie na atrakcyjność mojej wypowiedzi.
Wstęp
We wstępie został określony ogólny cel działania PPS. Napisano w nim:
„ Od chwili swego powstania Polska Partia Socjalistyczna prowadzi nieustanną walkę o całkowitą zmianę ustroju społecznego, o wyzwolenie mas pracujących z pęt przemocy i wyzysku. Polska Partia Socjalistyczna, będąc wyrazicielką potrzeb i dążeń mas pracujących, stawia sobie za cel zniesienie wyzysku i ucisku wszelkiego rodzaju… Polska Partia Socjalistyczna dąży do utworzenia Polskiej Rzeczypospolitej Socjalistycznej, z wszystkich ziem polskich… Rzeczpospolita Socjalistyczna obejmie środki wytwarzania i komunikacji na własność społeczną i przetworzy Państwo z narzędzia ucisku klasowego w organ zbiorowej woli społeczeństwa, nie znającego już podziału na wyzyskiwaczy i wyzyskiwanych”.
Tak więc celem działania PPS było zbudowanie Polski Socjalistycznej.
Dzisiaj Polska Partia Socjalistyczna i partie socjalistyczne na świecie mają taki sam cel działania, a więc pozostał on aktualny.