„Polityka nasza dąży niezłomnie do utorowania ludowi drogi do władzy, bo lud jest w narodzie olbrzymią większością 

i reprezentuje pracę i potęgę idealną. Kto trzyma z ludem, ten stanie obok nas do pracy, do walki, do budowania Polski! ..." 

                                                                                                                        Z przemówienia Ignacego Daszyńskiego wygłoszonego w Lublinie w dn.10.11.1918 r. 
 
                               STOWARZYSZENIE imienia IGNACEGO DASZYŃSKIEGO

Dylematy lewicy


<<< [ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ] [ 6 ] [ 7 ] [ 8 ] [ 9 ] [ 10 ] [ 11 ] [ 12 ] [ 13 ]  [ 14 ] [ 15 ] [ 16 ] [ 17 ] 
[ 18 ] [ 19 ] [ 20 ] [ 21 ] [ 22 ]   >>> 
Andrzej Walicki

Co z tą lewicą?

Kraków 2013, s.119,120

Prof. A. Walicki, polemizując w swoich "dziennikach myśli" (23.III.2008) z tezą L.Kołakowskiego, twierdzącego, że „nie wie co to dziś lewica” stawia tytułowe pytanie i odpowiada:
23 III 2008, Nieborów
„   (...) Moim zdaniem, spoiwem lewicy są dziś następujące postulaty:
   - Nieodwracalność podstawowych zdobyczy welfare state (ubezpieczenia społeczne, publiczna służba zdrowia, darmowa edukacja. Domaganie się ich anulacji jest klasycznym wstecznictwem).
   - Niezgoda na „świętość” i aksjologiczną nadrzędność prawa własności prywatnej. Prywatyzacja tylko ze względów pragmatycznych, reprywatyzacja jako absolutny wyjątek Niedopuszczalność ekspropriacji na rzecz właścicieli sprzed wielu lat. Zasada "grubej kreski" w tych sprawach, bo przywracaniu "prawowitych właścicieli" nie będzie końca.
   - Horyzontalna i wertykalna (pokoleniowa) solidarność społeczna.
   - Etyczny indywidualizm. Odrzucenie dyktatury wspólnoty, narodu, państwa. Dyktatura w imię wartości kolektywistycznych to śmiertelny grzech komunizmu, od którego lewica musi się odżegnać.
   W warunkach polskich:
   - Niezgoda na etnocentryzm i politykę nienawiści. W tym bezwarunkowe odrzucenie żądań pozasądowej lustracji i pomysłów dyskryminowania ekskomunistów.
   - Niezgoda na wszelkie formy instytualizacji rządów, a także nieformalnej władzy tzw. elit, zwłaszcza zaś tych, które skompromitowały przez nadużycia sztandar „postsolidarności” (co nie łączyłoby się z jakąkolwiek dyskryminacją jednostek)
   - Krytyka mitotwórstwa służącego tym elitom, zwłaszcza mitów „kombatanckich”.
   - Odrzucenie Orwellowskiej nowomowy, czyli prób zdominowania społeczeństwa przez narzucenie języka (np. „roszczenia” zamiast „uprawnienia”, „dziecko” lub nawet „Polak” jako określenie embrionu itp.)
   - Protest przeciwko próbom monopolizacji wartości narodowych, w tym zwłaszcza przeciwko próbom konstruowania i narzucania „jednej pamięci narodowej”, wykluczającej tradycje polskiej lewicy.
   - Maksymalny obiektywizm w ocenie Polski Ludowej, z szacunkiem dla ludzi dobrze ją wspominających oraz w trosce o to, aby jej zaczerniony obraz nie stawał się narzędziem prawicowej indoktrynacji.
   - Obrona cywilizowanych zasad państwa prawa. W związku z tym stanowczy sprzeciw wobec zawłaszczania zasług i czynienia z tego specjalnych uprawnień („nam więcej wolno”) oraz wobec polityki traktowania kogokolwiek jako „obywatela drugiej kategorii”.
   - Niezgoda na rusofobię, odrzucenie, rzecz jasna, wszelkich form antysemityzmu.
   - Odrzucenie pseudoantykomunizmu, tj antykomunizmu bez komunistów, służącego dyskryminacji postpeerelowskiej lewicy, przy jednoczesnym antykomunizmie we właściwym sensie tego terminu.(…)
   - Czy również sprawy obyczajowe i moralne? Tak, w zakresie rzeczywistego równouprawnienia kobiet, kontroli urodzin, antykoncepcji. Swoboda obyczajowa w rozsądnych granicach, bo przesada pod tym względem to nie lewicowość, lecz kontrkultowy libertynizm. (...) 

<<< [ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ] [ 6 ] [ 7 ] [ 8 ] [ 9 ] [ 10 ] [ 11 ] [ 12 ] [ 13 ]  [ 14 ] [ 15 ] [ 16 ] [ 17 ] 
[ 18 ] [ 19 ] [ 20 ] [ 21 ]   >>> 
"Dylematy lewicy"     to aktualnie ważne dla socjalistów i innych ludzi lewicy wypowiedzi, teksty, eseje, wykłady o bieżącej tematyce społeczno-politycznej i filozoficzno-ekonomicznej - to materiały pobudzjące do twórczej dyskusji i głębszych ideowych przemyśleń.
prof. Andrzej Walicki

Historyk idei, członek rzeczywisty PAN, emerytowany profesor Uniwersytetu Notre Dame w Indianie w USA
Niniejszy tekst jest fragmentem paragrafu "Popaździernikowa PRL jako droga odwrotu", pochodzącego z "dziennika myśli", opublikowanego w "Zdaniu" (nr 1-2, 2009) pt. "Polska droga od komunizmu" z sygnaturą "23.III.2008, Nieborów". Ukazał się obecnie (2013) w tomie prac prof. Andrzeja Walickiego pt. "Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii", opublikowanym przez Wydawnictwo Universitas.
Kreator stron - łatwe tworzenie stron WWW