IV.1. EDUKACJI I NAUKA 

 W XXI wieku o powodzeniu kraju w międzynarodowym współzawodnictwie decyduje wysokość nakładów na edukację i rozwój nauki. Kraje takie jak Polska, które przeznaczają coraz niższe nakłady na te dziedziny przestają się liczyć w międzynarodowej konkurencji i same siebie skazują na status państw neokolonialnych. Dlatego zadaniem PPS i całej polskiej lewicy jest zapewnienie dzieciom i młodzieży równego dostępu do kształcenia, zapewniającego możliwość skutecznego konkurowania o miejsca pracy w jednoczącej się Europie.

 Będzie to możliwe tylko wtedy, kiedy edukacja na wszystkich szczeblach będzie bezpłatna, a państwo w formie stypendiów zapewni możliwość kontynuowania nauki również młodzieży ze środowisk najuboższych. Edukacja jest dziedziną, w której najmocniej łączy się kryterium efektywności z zagwarantowaną konstytucyjnie zasadą sprawiedliwości społecznej.

 Dlatego niezbędne jest już dzisiaj:

• Poszerzenie zasięgu wychowania przedszkolnego dla dzieci powyżej 3 lat. 
• Objęcie młodzieży do 18-tego roku życia obowiązkiem szkolnym. 
• Odtworzenie i rozwój funkcji poza dydaktycznych systemu oświaty.  
• Oprócz funkcji kształcenia, szkoła pełni także funkcję wychowawczą. Szkoła powinna wychowywać młodego człowieka w duchu odpowiedzialności obywatelskiej i poszanowania wartości humanistycznych. 
• Uwolnienie studentów szkół wieczorowych i zaocznych od obowiązku wnoszenia opłat za studia odbywane w tym trybie. 
• Poszerzenie zakresu pomocy materialnej dla uczniów i studentów szkół wyższych poprzez utworzenie Państwowego Funduszu Stypendialnego. 
• Poprawa poziomu wynagrodzeń nauczycieli i nauczycieli akademickich. 
• Przywrócenie w szkołach podstawowej opieki medycznej. 
• Przywrócenie systemu dożywiania dzieci i młodzieży. 

 Należy jak najszybciej zwiększyć nakłady na naukę Dofinansowania wymagają szczególnie wyższe uczelnie w celu zmodernizowania ich infrastruktury i programów studiów. Równocześnie wzrosnąć powinno zaangażowanie przemysłu i innych działów gospodarki w finansowanie nauki.

 Rozwój nauki wymaga:

• wzrostu nakładów budżetowych na infrastrukturę dla badań naukowych i na rozwój kadr naukowych; 
• wskazania dziedzin nauki polskiej, które lepiej finansowane zapewnią szybkie efekty i zwrot nakładów w postaci nowych technologii i produktów. 

IV.2 OCHRONA ZDROWIA

 Wprowadzona reforma ochrony zdrowia spowodowała zmniejszenie dostępności usług medycznych dla obywateli niżej uposażonych i prowadzi do zastąpienia gwarantowanego w Konstytucji RP powszechnego systemu ochrony zdrowia, sprywatyzowanym rynkiem usług medycznych. Daje on możliwość skutecznego leczenia i ratowania życia jedynie najbogatszym.

 Dlatego należy:

• Przyjąć jednolitą ustawę o ochronie zdrowia publicznego, która w sposób kompleksowy ureguluje zasady odpowiedzialności państwa za zdrowie obywateli, oraz uporządkuje przepisy, które pozwolą na rozwiązanie problemów związanych z kosztami i opłatami, jakie ponosić muszą pacjenci. 
• Odbudować i renacjonalizować przemysł farmaceutyczny i aparatury medycznej. Ceny leków i aparatury medycznej decydują o wysokich kosztach opieki medycznej. Dyktat monopoli farmaceutycznych i producentów aparatury musi zostać przełamany. 
• Zahamować prywatyzację i likwidację szpitali i przychodni zdrowia, a w razie potrzeby przystąpić do ich renacjonalizacji, tak aby podstawowy system lecznictwa zamkniętego i otwartego działającego na potrzeby opieki społecznej pozostał w sektorze publicznym. 
• Wprowadzić przepisy, które umożliwią racjonalizację wydatków, a zwłaszcza opracować i wdrożyć minimalne i maksymalne normy zatrudnienia personelu medycznego oraz minimalne standardy płacowe pracowników ochrony zdrowia. 
• Skutecznie przestrzegać zasad etyki zawodowej w służbie zdrowia. 

IV.3. DOSTĘP DO DÓBR KULTURY

 Głównym zagrożeniem dla kulturowej tożsamości Polaków jest komercjalizacja tej dziedziny życia ludzkiego oraz upowszechnianie się obcych wzorców. Dbałość o rozwój kultury narodowej musi spoczywać na państwie. Państwo powinno zatem przeznaczać środki budżetowe na rozwój wartości kulturowych i upowszechnianie dostępu do dóbr kultury.

 Należy doprowadzić do prawnych uregulowań zwiększających zainteresowanie sektora prywatnego wspieraniem działań na rzecz upowszechniania i rozwoju kultury polskiej.

 Upowszechnianie dostępu do dóbr kultury powinno być uzupełniane przez działalność oświatową i kulturalną, prowadzoną przez pozarządowe organizacje społeczne. Istotną rolę w tych działaniach powinny odgrywać takie organizacje jak Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego, związane z PPS.

 Komercyjne środki masowego przekazu – prasa, radio i TV – dążąc do maksymalizacji zysku oferują tanią kulturę i płytką rozrywkę. Żerują na sensacjach i przelotnych modach. Schlebiają gustom ludzi niechętnych myśleniu. Konieczny jest rozwój publicznego radia i telewizji, ponieważ nikt nie zastąpi mediów publicznych w ich funkcjach edukacyjnych i kulturotwórczych.